Επιβίωση.

Σήμερα θα αναπτύξω ένα διαφορετικό θέμα. Σιγά-σιγά μαζεύω εξοπλισμό, σε περίπτωση που γίνει παιχνίδι διήμερο, με διανυκτέρευση. Βέβαια ο εξοπλισμός δεν είναι μόνο για το airsoft, καθώς μου αρέσει να κατασκηνώνω και να μένω στη φύση. Το αντικείμενο που δοκιμάζω είναι ένα πτυοσκάπανο 5 σε 1 από το Survival (http://www.survival.gr/product_info.php?cPath=150&products_id=260).

Έρχεται σε δική του θήκη νάυλον και περιέχει φτυάρι, σκεπάρνι, τσεκούρι-σφυρί, πριόνι και πυξίδα. Δοκίμασα ένα-ένα τα εργαλεία.

Η πρώτη εντύπωση όταν μου ήρθε το πακέτο ήταν κάπως αρνητική. Είναι αρκετά μικρότερο από ότι φανταζόμουν και αυτό είναι μεγάλο μειονέκτημα στο φτυάρι, καθώς η μικρή επιφάνεια κάνει το σκάψιμο χρονοβόρο. Τα διαφορετικά εργαλεία βγαίνουν και ασφαλίζονται με την χρήση ενός αλουμινένιου πείρου. Το πόσο πολύ μπορεί να αντέξει στη σκληρή χρήση θα το δείξει ο χρόνος.  Επίσης η θήκη δεν είναι καλής ποιότητας και τα κουμπιά είναι στον "αέρα" όπως βλέπετε στις φωτογραφίες.

Η πυξίδα δουλέυει μια χαρά και προτείνω, όταν χρησιμοποιείται το εργαλείο, να μην είναι πάνω στην λαβή, καθώς μπαίνει αρκετή πίεση εκεί και ειδικά αν χρησιμοποιείται το φτυάρι υπάρχει η πιθανότητα να σπάσει.

Μετά δοκίμασα το σκεπάρνι και το σφυρί. Και τα δυο ήταν αρκετά καλά στη χρήση τους.

Το τσεκούρι έρχεται μη ακονισμένο. Αυτό δεν είναι πρόβλημα, καθώς με ένα τροχό λείανσης είναι έτοιμο σε πέντε λεπτά. Όμως αν δεν το είχα δοκιμάσει δεν θα το ήξερα. Ακόμα ένα μείον του πακέτου, καθότι περιμένεις ότι έρχεται από εργοστάσιο να είναι έτοιμο και ακονισμένο. Δεν μπορούσα να κόψω ένα κλαδί 2cm με προσπάθεια 2 λεπτών.

Το επόμενο ήταν το πριόνι. Είναι απλά ένα κομμάτι ατσάλι με δόντια "χτυπημένα" δεξιά και αριστερά. Αυτό είναι ακόμα ένα μείον στο πακέτο. Η λάμα είναι αρκετά λεπτή και ταλαντώνεται εύκολα με έντονες κινήσεις. Επίσης η απόδοση δεν είναι καλή. Έκοψα το ίδιο κλαδί, που δεν μπορούσα να κόψω με το τσεκούρι, μετά από 2 λεπτά. Επίσης τα δόντια δεν δείχνουν ότι μπορούν να αντέξουν σκληρή χρήση.

Τελευταίο ήταν το φτυάρι. Φάνηκε στην πράξη πως η μικρή επιφάνεια δεν βολεύει. Μετά από 2-3 λεπτά μπόρεσα να σκάψω την παρακάτω τρύπα, βάθους περίπου 25cm. Σίγουρα κάνει δουλειά αν θελήσω να φτιάξω μια τρύπα τουαλέτας, αλλά όχι για να φτιάξω όρυγμα. 

Τελικό συμπέρασμα. Αξίζει; Για 20Ε πιστεύω πως αξίζει, αλλά σίγουρα ΔΕΝ είναι ένα πολυεργαλείο επιβίωσης, καθώς θα κουράσει και δεν θα έχει και απόδοση. Προς το παρόν θα το χρησιμοποιώ, αλλά καλύτερα να αγοράσει κανείς τα εργαλεία αυτά ξεχωριστά (αναδιπλούμενο φτυάρι, αναδιπλούμενο πριόνι, μικρό τσεκούρι) . Ακόμα και το μη ακονισμένο μου μαχαίρι έκοψε πιο γρήγορα το κλαδί. Κρίμα, γιατί είναι πολύ καλή ιδέα. Αν το φτυάρι είχε μεγαλύτερη επιφάνεια και η ποιότητα των υλικών ήταν καλύτερη, θα ήταν τέλειος συνδυασμός εργαλέιων και ας έκανε 50Ε.

M14 EBR μέρος 2.

Πριν μερικούς μήνες το Μ14 EBR μου της A&K παρουσίασε ένα πρόβλημα. Το είχα αφήσει να το φτιάξω και προχτές είχα χρόνο, οπότε το άνοιξα και είπα να γράψω την κριτική για τον μηχανισμό. 

Καταρχάς, δεν υπάρχει κανονικός οδηγός για την λύση του EBR και μετά από πολύ ψάξιμο και με την βοήθεια βίντεο στο youtube για το κανονικό Μ14, τον οδηγό της G&G στο site τους και κάποια θέματα σε ξένα forums, τα κατάφερα. Το μόνο πρόβλημα που συνάντησα και δεν ήθελα να γίνει ζημιά, ήταν στο πίσω μέρος του αεροβόλου, όπου έπιανε το κοντάκι. Μετά από το λύσιμο όλων των βιδών έχω να πω μόνο ένα πράγμα: να τις αλλάξετε όλες με καινούριες ατσάλινες. Οι βίδες της A&Κ είναι από κάποιο ευτελές υλικό και μετά από λίγο καιρό σκουριάζουν ή με συνεχή ξεβιδώματα χαλάει το πάνω τμήμα και δεν μπορεί να πιάσει το κατσαβίδι.

Ο μηχανισμός λύνεται όπως όλα τα version 7 που είναι βασισμένα στην Tokyo Marui. Μπορεί και τα άλλα να ανοίγουν έτσι, αλλά δεν έχω προσωπική εμπειρία. Το πρώτο πράγμα που παρατήσησα, από τα πρώτα ξεβιδώματα, ήταν η ζημιά. Ήξερα ότι τα Μ14 της Α&Κ έχουν πρόβλημα με το tappet plate, αλλά δεν περίμενα να συναντήσω το πρόβλημα που τελικά είχε το AEG. Είχε σπάσει η μισή βάση της σκανδάλης, κατά πάσα πιθανότητα από ηλεκτρική εκκένωση. Η ζημιά ήταν ακαριαία, καθώς δεν υπήρχαν ίχνη λιωμένου πλαστικού και τα κομμάτια είχαν καθαρές τομές.

Η σπασμένη σκανδάλη και η κανονική σκανδάλη. G&G για να είμαστε σίγουροι.

Το υπόλοιπο gearbox δεν είχε άλλα προβλήματα στην λύση, όλα ήταν απλά και κρατούσα προσεκτικό αρχείο. Στο εσωτερικό τα γρανάζια δείχνουν να είναι αρκετά καλής ποιότητας και αρκετά γερά. Είμαι σίγουρος ότι αντέχουν άνετα μέχρι SP140 (Guarder). Άρχισα λοιπόν να αλλάζω το ελατήριο, για να ανεβάσω τα fps και άλλαξα το tappet plate με ένα ενισχυμένο της Deep Fire. Το ελατηριο ειναι το 140 της Systema, που αντιστοιχει στο SP120 της Guarder και υποτιθεται οτι βγαζει δυναμη στα 420-450fps. Εδώ ήταν που συνάντησα πρόβλημα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το gearbox αρνείται να μου δώσει συμπίεση και δεν ρίχνει ούτε ένα bb. Συνολικά πρέπει να έχω ασχοληθεί πάνω από 24 ώρες με το Μ14 και ακόμα δεν βρήκα λύση. Οπότε αποφάσισα να παραγγείλω μια κάννη ακριβείας και μια καινούρια μονάδα hop up για να δω αν θα συνεχίσει το πρόβλημα. Κατά πάσα πιθανότητα το πρόβλημα είναι εκεί, καθώς ο υπάρχουσα κάννη έχει αρκετά μεγάλη διαφορά με την διάμετρο της μονάδας του hop up.

Το παλιό hop up rubber είχε τυλιχτεί με ταινία γύρω από την κάννη. Παρατηρείστε τη διαφορά με το hop up 70^o της Guarder.

Επίσης, μαζί με τις παραγγελίες για την τωρινή αναβάθμιση και συντήρηση, είχα παραγγείλει και το αντίγραφο της ELCAN Specter DR. Τώρα πρέπει να περιμένω άλλες 15 ημέρες, μέχρι να έρθουν τα νέα ανταλλακτικά και να δω τι πρόβλημα υπάρχει στο Μ14. Ελπίζω να λυθεί με το νέο μπροστινό τμήμα. Προς το παρόν μερικές φωτογραφίες για να χορτάσουν τα μάτια σας, όπως κάθομαι και εγώ και το χαζεύω χωρίς να μπορώ να το χρησιμοποιήσω σε παιχνίδια.

Με το ELCAN και PEQ15 (battery box). Πάνω δεξιά είναι το CZ75.

Η διόπτρα είναι αντίγραφο της ELCAN Specter DR 1-4χ για 5.56mm. Ακριβώς ίδια βγαίνει και για 7.62mm, αλλά με σταυρόνημα τροποιημένο για τα διαφορετικά βαλλιστικά χαρακτηριστικά του μεγαλύτερου διαμετρήματος. Η έκδοση του airsoft, δυστυχώς, είναι σταθερού ζουμ 4x και έχει το σταυρόνημα της ACOG, το οποίο είναι λάθος. Στα υπέρ είναι ότι έχει πράσινο και κόκκινο LED για εσωτερικό φωτισμό του σταυρονήματος και ότι λόγω μεγάλης διαμέτρου των φακών, το σταυρόνημα είναι τεράστιο, παρόλο που στις φωτογραφίες στο διαδίκτυο φαίνεται να είναι μικρότερο. Αυτό βοηθάει στην ευκολότερη σκόπευση μέσω της διόπτρας.  Προσωπικά είμαι καταευχαριστημένος και το μόνο που θα αλλάξω άμεσα είναι ο σπάγγος που κρατάει το καπάκι της μπαταρίας, καθώς δείχνει έτοιμος να κοπεί. Θα το δέσω με μια μαύρη πετονιά ή μικρό συρματόσχοινο για να είμαι σίγουρος. Αργότερα θα αγοράσω μια βάση για Docter (αληθινή καθώς δεν υπάρχει για airsoft) και ένα Docter,  προφανώς αντίγραφο. Το βάρος της είναι περίπου 600gr και κάνει το Μ14 να ζυγίζει σαν τανκ.

Κλείνω με έναν γρήγορο οδηγό για την λύση των αεροβόλων. Καλό είναι να τον ακολουθείτε πιστά για να γλυτώσετε χρόνο στο κλείσιμό τους. Όταν ανοίγετε ένα αεροβόλο καλό είναι να εργάζεστε σε καλά φωτιζόμενη, καθαρή και μεγάλη επιφάνεια και να κρατάτε αρχείο. Αν δεν υπάρχει επιφάνεια σε γραφείο, ένα σεντόνι στο πάτωμα κάνει την ίδια δουλειά. Μπορείτε να τραβάτε φωτογραφίες πριν πειράξετε οτιδήποτε, να ανοίξετε το gearbox πχ. Επίσης αν έχετε φενιζόλ μπορείτε να βάζετε τις βίδες εκεί, στην θέση που αντιστοιχούν σε κάθε τμήμα. Αν δεν έχετε φενιζόλ, μπορείτε να κάνετε ένα πρόχειρο σχεδιάγραμμα σε ένα χαρτί και να τις τοποθετείτε πάλι στις αντίστοιχες θέσεις. Εγώ μερικές φορές χρησιμοποιώ και μικρά σακουλάκια για να βάζω βίδες μαζί με αντίστοιχα τμήματα, ειδικά αν ένα αεροβόλο πρέπει να μείνει ανοιχτό για αρκετό καιρό λόγω έλλειψης των ανταλλακτικών. Τέλος υπάρχει και το youtube όπου μπορείτε να βρείτε πολλά βίντεο για την λύση των gearboxes, αλλά στα αγγλικά. Ελπίζω στους επόμενους μήνες να αρχίσουμε να ανεβάζουμε και στα ελληνικά οδηγούς για διάφορα αεροβόλα στο νέο κανάλι της κοινότητας στο youtube: http://www.youtube.com/user/HACchannel.

Η ELCAN στο HK416. Η αύξηση στο βάρος είναι αισθητή και εδώ.

FastMag Gen 3.

Σήμερα μου ήρθε το νέο μου αξεσουάρ. Είναι αξεσουάρ εξάρτυσης και συγκεκριμένα είναι η πλαστική θήκη γεμιστήρα FastMag Gen3 της ITW (http://www.itwmilitaryproducts.com). Βασικά οι δικές μου είναι τα αντίγραφα του airsoft, καθώς η αυθεντική κοστίζει αρκετά ακριβότερα. Συγκεριμένα με 30$ περίπου πήρα 4 (2 σετ των δύο από το ebairsoft) και η αληθινή έχει 30$ η μια. Πολύ καλή τιμή λοιπόν.

Έρχονται σε ζευγάρι, μέσα σε πλαστική σακούλα, χωρίς κανένα χαρτί. Η ποιότητα κατασκευής είναι πάρα πολύ καλή και το πλαστικό δεν δείχνει να είναι φτηνιάρικο, ούτε στο μάτι, ούτε στην αφή. Πιστεύω θα αντέξει αρκετό καιρό και σε σκληρή χρήση. Δοκίμασα τους γεμιστήρες και πιάνουν αρκετά καλά και σφιχτά. Σίγουρα όχι όσο η αληθινή, αλλά αρκετά καλά ώστε ο γεμιστήρας να μην πέσει με τις κινήσεις στο πεδίο. Εδώ είναι και ένα βίντεο με δοκιμής της αληθινής έκδοσης.

http://www.youtube.com/watch?v=Y3ykRgxcWhs&translated=1

Με ένα γρήγορο έλεγχο που έκανα και εγώ είμαι σίγουρος ότι δεν πέφτουν έυκολα οι γεμιστήρες. Από τους 4 έπεσε μόνο ο ένας και αυτός μετά από αρκετά βίαιες κινήσεις, που θα γίνουν σπάνια εώς ποτέ σε παιχνίδι airsoft.   

Πως λειτουργεί; Αποτελείται από 2 τμήματα, το μπροστά και το πίσω, τα οποία συνδέονται με λάστιχα. Όταν μπαίνει ο γεμιστήρας μέσα τα δύο τμήματα απομακρύνονται, αλλά τα λάστιχα εξακολουθούν και κρατάνε όλο το σύστημα ενωμένο. Αρκετά απλή και έξυπνη ιδέα.

Η θήκη μπορεί να μπει σε σύστημα Molle με λάστιχα, τα οποία είναι πολύ σφιχτά και χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω ένα πλακέ κατσαβίδι σαν κόντρα για να τα ασφαλίσω στην εξάρτυση. Ακόμα και στην έκδοση του airsoft τα λάστιχα που κρατάνε τους γεμιστήρες είναι αρκετά σφιχτά, τόσο που όταν έβαλα κανά δυο γεμιστήρες ανάποδα (με το στόμιο εσωτερικά στην θήκη) μου έμεινε ο μηχανισμός μέσα και τράβηξα μόνο το εξωτερικό σώμα του γεμιστήρα. Απορώ πόσο πιο σφιχτό μπορεί να είναι το αληθινό FastMag.

Οι θήκες παίρνουν όλους τους γεμιστήρες τύπου STANAG (M16, HK416, FN, P-EMag). Γεμιστήρες άλλων τύπων δεν μπαίνουν γιατί είναι μεγαλύτερων διαστάσεων. Ίσως να μπαίνουν και γεμιστήρες FaMas ή Galil, ούτως η άλλως το σύστημα είναι σχεδιασμένο για γεμιστήρες 5.56 NATO. Βαλμένος ανάποδα και με ένα magpul ο γεμιστήρας είναι ασφαλισμένος και έτοιμος για άμεση χρήση, ειδικά σε συνθήκες εμπλοκής με πυκνά πυρά.  Πραγματικά η αλλαγή γίνεται αστραπιαία και πιο πολύ χρόνο θα πάρει να βάλω τον άδειο γεμιστήρα σε ασφαλή χώρο.

Σε περίπτωση φθοράς των λάστιχων του μηχανισμού, υπάρχουν ανταλλακτικά με πολύ χαμηλό κόστος αγοράς από την εταιρία των κανονικών (ITW). Επίσης υπάρχουν και αξεσουάρ περαιτέρω αναβάθμισης των θηκών, όπως αυτό:

http://www.cpgear.com/StoreBox/mpou/4023_0.htm

Αν το συστήνω; Φυσικά! Μένει μόνο να το δω και στο παιχνίδι πως θα συμπεριφερθεί, αν και δεν νομίζω να μείνω δυσαρεστημένος. Ούτως η άλλως είναι ένα προϊόν καλοφτιαγμένο και χρηστικό, ειδικά για τα λεφτά που έχει το κινέζικο αντίγραφο. Βγαίνει σε OD, Tan και μαύρο. 

Οι γεμιστήρες μπορούν να μπουν όπως θέλει ο χρήστης, χωρίς να μειώσουν την εργονομία.

έκδοση airsoft OD:

http://www.ebairsoft.com/fast-magazine-pouch-p-2805.html

κανονική έκδοση:

http://www.tacticaltailor.com/fastmagsingle556magcarrier.aspx 

Καλό καλοκαίρι.

Εδώ και καιρό δεν έχω γράψει, όμως δεν έχω σταματήσει να ασχολούμαι με το airsoft. Δυστυχώς επαγγελματικές υποχρεώσεις, καθώς και η οικονομική στενότητα των καιρών, με έχουν κρατήσει μακριά από το αγαπημένο μου ενδιαφέρον. Παρόλα αυτά έχω ήδη ξεκινήσει να δουλεύω το σχέδιο του "Ελεύθερου Σκοπευτή" με αναβάθμιση του STAR AW-338 (με αναλυτικές πληροφορίες), καθώς και την αργή αλλά σταθερή αύξηση της συλλογής μου. Οπότε, καλό καλοκαίρι και θα τα ξαναπούμε μετά τον Αύγουστο! Καλά μπάνια, καλά παιχνίδια και ΠΑΝΤΑ να τηρείτε τους κανόνες ασφαλείας και το fairplay.

M14 EBR.

Ακόμα ένα νέο αεροβόλο προστέθηκε στην συλλογή μου, το M14 EBR της KART. Το πήρα από Ιταλία και πριν μπούμε στην ανάλυση, ας κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή του αληθινού όπλου. 

Το M14 παρουσιάστηκε σαν όπλο το 1959 και σαν πρωτότυπο είχε την κωδική ονομασία T44. Βασισμένο σε συνεχή εξέλιξη του Garand M1, η οποία ξεκίνησε στις αρχές του Β'ΠΠ, κατάφερε και κέρδισε τα trials απέναντι στα T47 (ίδιο όπλο, αλλά άλλη έκδοση) και στο FN FAL το 1957. Δυο χρόνια μετά παρουσίαστηκε στον αμερικανικό στρατό με την επίσημη ονομασία M14. Χρησιμοποιήθηκε στο Βιετνάμ, με καθυστέρηση παραγωγής, προβλήματα με το ξύλινο σώμα του στην υγρασία της ζούγκλας και μη δυνατότητα ελέγχου σε αυτόματη βολή. Έγιναν κάποιες αλλαγές, όπως συνθετικά σώματα και χρήση μόνο ημιαυτόματης βολής, αλλά τελικά το όπλο επίσημα αποσύρθηκε το 1970 και την θέση του την πήρε το M16.

Τα Μ14 που είχαν μείνει στις απόθήκες του στρατού των ΗΠΑ μετατράπηκαν σε τουφέκια ελέυθερου σκοπευτή με την ονομασία M21 (1975-1988) και την αναβαθμισμένη έκδοσή του M25 (1985-2000/τώρα).  Επίσης κάποιες επίλεκτες μονάδες του στρατού των ΗΠΑ (DELTA, SEALs, κτλ) το χρησιμοποιούσαν στις αποστολές τους σαν M14.  Η ταινία Blackhawk down δείχνει 2 χρήστες της ομάδας Δέλτα να έχουν M14.  Ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούνται στο Αφγανιστάν και το Ιράκ από τις ΗΠΑ, ενώ η πλατφόρμα χρησιμοποιείται με διάφορες μορφές και ονομασίες σε όλο τον κόσμο (Κίνα, Ινδονησία, Αφρική, κτλ.).

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 με 2000, ο αμερικανικός στρατός ήθελε να ξανασχεδιάσει το M14 για να είναι πιο εύχρηστο και να μπορεί να χρησιμοποιήσει σύγχρονο εξοπλισμο όπως lazer, PEQ boxes, night sights, picatinny rails, κτλ.  Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθούν δύο όπλα, το M14 EBR (Enhanced Battle Rifle) και το M39 EMR (Enhanced Marksman Rifle). Οι κύριες διαφορές τους είναι ότι EBR έχει πιο κοντή κάννη και έχει επιλογή αυτόματου-ημιαυτόματου, ενώ το EMR έχει κανονικού μήκους κάννη και μόνο ημιαυτόματη βολή. Επίσημα έχουν διαλεχθεί για διαφορετικά τμήματα του στρατού των ΗΠΑ, EBR-USSOCOM, NAVSOC και EMR-USMC, αλλά χρησιμοποιούνται και τα δυο ανάλογα με την αποστολή, ειδικά στις επίλεκτες δυνάμεις.

Στην έκδοση του airsoft τώρα.  Το αεροβόλο έχει αρκετά βαριά αίσθηση, παρόλο που ζυγίζει περίπου 4,5 κιλά. Το κουτί γράφει ότι είναι κατασκευασμένο από ατσάλι και όχι αλουμίνιο, αλλά θα το δείξει ο χρόνος. Είναι κλώνος του M14 της Tokyo Marui και το συστήνω ανεπιφύλακτα για όποιον έχει ήδη τέτοιο, καθώς παίρνουν ίδιους γεμιστήρες. Προφανώς έχει gearbox version 7 και στα 140€ είναι φθηνότερο από τα κιτ μετατροπής και αναβάθμισης. Στον χρονογράφο έδειξε 330-340fps (100-105mps) με bbs των 0,23gr. Της Marui μου βγάζει 280fps. Πολύ καλά και βολεύει για ρόλο ψεύδο-DMR και CQB, καθώς είναι εντός των ορίων ασφαλείας. Δεν ξέρω αν έχει ενισχυμένο gearbox ώστε να του βάλω ελατήριο sp130-140.

Είναι εύκολο στην μετακίνηση, σίγουρα πιο εύχρηστο από το κανονικό Μ14 που έχω. Σε αυτό συμβάλλουν το μικρότερο μήκος και το ρυθμιζόμενο cheek rest. Τώρα χρειάζομαι μια καλύτερη διόπτρα, καθώς αυτή που έχω έχει απορυθμιστεί και δεν μπορώ να σημαδέψω σωστά. Αυτό που θα πρότεινα μόνο είναι μια αλλαγή του hopup και μια καννη ακριβείας 6.03mm prometheus. Έχει το ίδιο μήκος με το scout/socom, οπότε θέλει μια μήκους 440mm.

Ο χώρος της μπαταρίας είναι κάτω από το χειροφυλακτήρα. Στη συγκεκριμένη έκδοση δεν υπάρχουν rails από κάτω, μόνο η βάση του χειροφυλακτήρα. Κρατιέται στη θέση του με 3 βίδες allen. Χωράει μπαταρίες μεγάλων διαστάσεων και χωρητικότητας 9.6V. Εγώ χρησιμοποιώ μια Li-Po 11.1V.

Η χειρολαβή είναι κούφια και χωράει 1-2 μπαταρίες ΑΑ ή ΑΑΑ. Υπάρχει και το καπάκι της στην συσκευασία, το οποίο μπαίνει με δυσκολία.

Το προτείνω σε όποιον θέλει να έχει κάτι διαφορετικό στο πεδίο και με τα λεφτά που έχει, είναι σίγουρα ευκαρία. Παρόλο που είναι καινούριο είναι από τα αγαπημένα αεροβόλα της συλλογής μου και μετανιώνω που δεν το είχα πάρει νωρίτερα. 

Glocks.

Μια φωτογραφία με τα Glock μου. Από πάνω προς τα κάτω: G18C, G17, G19, G26.  Όλα είναι μοντέλα της KSC και έχω μείνει αρκετά ευχαριστημένος.

Συντήρηση MP5-G3-HK33/53.

Μια απλή σουμβουλή για την συντήρηση των συγκεκριμένων αεροβόλων και κυρίως για αυτά που έχουν το συρταρωτό κοντάκι. Παρατήρησα ότι, μετά από ερκετά παιχνίδια και ζέστη, η λιπαντική ουσία στο συρταρωτό κοντάκι θέλει αντικατάσταση. Αυτό μπορείτε να δείτε και με το μάτι, αλλά και με την χρήση, καθώς το κοντάκι δεν κλείνει ή ανοίγει εύκολα. Η απλή λύση είναι να βάλετε βαζελίνη (petroleum gel) και να ανοιγοκλείσετε λίγες φορές το κοντάκι για να απλωθεί στον μηχανισμό. Επαναλάβετε κάθε πότε βλέπετε ότι το κοντάκι κολλάει πάλι. Πιστεύω είναι κάτι αρκετά σημαντικό και έχω σοβαρές υποψίες ότι μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε σπάσιμο του κοντακίου , καθώς δεν είναι φτιαγμένα από καλής ποιότητας μέταλλα. Αυτό επεκτείνεται και σε άλλα κοντάκια με ίδιο τρόπο λειτουργίας. Επίσης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε βαζελίνη και για την συντήρηση εσωτερικών μηχανισμών στα αεροβόλα σας.

Ακόμα μια συμβουλή. Μετά από παιχνίδια θα έχετε δει ότι τα αεροβόλα σας είναι γεμάτα σκόνη, λάσπη ή οτιδήποτε άλλο. Εγώ τα καθαρίζω με μωρομάντηλα. Καθαρίζουν πιο εύκολα και πιο γρήγορα από ένα wetex και με καλύτερο αποτέλεσμα. Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι μετά έχουν την μυρωδιά του χαμομηλιού, αλλά μέχρι το επόμενο παιχνίδι έχει φύγει. ΜΗΝ χρησιμοποιήσετε υγρά μαντήλια με χλωρίνη, καθώς παρατήρησα ότι είναι δραστική και ξεθωριάζει το χρώμα της βαφής! Αν έχετε κάποια άλλη λύση γράψτε την στα σχόλια.

Special Forces Helmet 2

Παρακάτω είναι μερικές εικόνες από τα αληθινά κράνη που βρήκα κατά την διάρκεια της έρευνάς μου και χρησιμοποίησα σαν οδηγό.

Special Forces Helmet 1

Το ξέρω ότι έχω να γράψω καιρό, αλλά μια η εξεταστική, μια κάποιο μπέρδεμα με καποιες παραγγελίες και μια γιατί βαριόμουν να γράψω...μαζεύονται πολλές διακαιολογίες. Στο θέμα μας τώρα. Γράφω για το νεότερο απόκτημα της συλλογής μου, ένα κράνος Protec A-Alpha και την μετατροπή του όπως το χρησιμοποιούν οι ειδικές δυνάμεις. Κατέληξα σε αυτό το αποτέλεσμα μετά από έρευνα τουλάχιστον ενός μήνα.

Η όλη διαδικασία ήταν πολύ εύκολη, σίγουρα πιο εύκολη απ' ότι την περίμενα και το μόνο πρόβλημα ήταν η αναμονή μέχρι να μαζέψω όλα τα κομμάτια και η LOGO που έτρεχε σε μερικά σημεία. Παρόλο που η κόλλα έτρεξε δεν έμειναν εμφανή σημάδια και με λίγη περισσότερη προσοχή δεν θα υπήρχαν ούτε αυτά. Ας ξεκινήσουμε πιο αναλυτικά.

Πρώτα από όλα να ευχαριστήσω θερμά τον φίλο μου Zero που με άφησε να χρησιμοποιήσω τον εξοπλισμό του και να ολοκληρώσω το κράνος. Τα μόνα αυθεντικά τμήματα είναι το κράνος Protec A-Alpha full cut TAN και ο φακός στα δεξιά του κράνους (όπως το φοράω) που είναι Surefire G2 Nitrolon TAN με λαμπτήρα led IR. Το ότι δεν έχω κυάλι νυκτός δεν με πειράζει, καθώς όλο και κάποιο βίντεο με nightshot θα τραβήξουμε και θα φαίνεται σαν τα βίντεο από την Βαγδάτη. 

Από αυτή την μεριά βλέπετε το πλαϊνό velcro με το κεφάλι της αλεπούς. Αυτή η μεριά την χρησιμοποιώ σαν μπαλαντέρ και θα βάζω σημαίες και άλλα άσχετα patches. Από κάτω είναι τα RIS μαζί με το αντίγραφο της surefire MICH flashlight. Έχει ακριβώς τις ίδιες λειτουργίες με το αληθινό μόνο που τα led του και η κατανάλωση δεν είναι ίδια. Μου έσπασε λίγο τα νεύρα μέχρι να καταλάβω πως λειτουργεί η ασφάλεια που έχει στο καπάκι της μπαταρίας και νόμιζα ότι είχε πρόβλημα. Πρέπει να γυρίσουμε ανάποδα από το βελάκι το καπάκι (χωρίς να το ξεβιδώσουμε από το χώρο της μπαταρίας). Ο καλύτερος τρόπος είναι να το κάνουμε πριν βάλουμε την μπαταρία. Τα RIS ψάξτε τα στο ebay με τον τίτλο G36C rails RIS sand tan.

Στο πίσω μέρος υπάρχει το velcro με το patch με το όνομά μου για γρήγορη αναγνώριση και του VIP light, που έχει λειτουργία strobe σε IR και ορατό φάσμα. Από την άλλη μεριά έφτιαξα αντίγραφο του μεγάλου διακόπτη για τα PVS. Μπορούσα να πάρω το κανονικό, αλλά κάνει 30$ συν τα μεταφορικά. Έτσι και αφού έχω dummy PVS, πήρα ένα κουτάκι τηλεφώνου DSL από το σούπερ μάρκετ και καλώδιο τηλεφώνου σπιράλ σε μάυρο χρώμα και με περίπου 3€ έκανα την δουλειά μου. Το έβαψα και με μαύρο σπρέυ και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε. Το καλώδια το πέρασα από την μέσα μεριά, αφού είδα ότι ένας χρήστης το είχε κάνει στο δικό του για να μην του κοπεί (αληθινές συνθήκες). Το κράνος έχει στο πίσω μέρος και strap για τα goggles.

Το αληθινό κουμπί. Εγώ άφησα λίγο παραπάνω καλώδιο πριν το κόψω.

Συγγνώμη για την θολή εικόνα, αλλά δεν μπορούσα να βγάλω καλύτερη με το κινητό μου. Βλέπετε πάλι τα RIS με τον φακό της Surefire G2. Χρησιμοποίησα mount της King Arms και λαμπτήρα IR της solarforce. Στα velcro έχω τα NKA και την ομάδα αίματός μου. Παρόλο που παίζουμε εξομοίωση μάχης, τα συγκεκριμένα έχουν και χρηστικό χαρακτήρα γιατί οι υπόλοιποι ξέρουν άμεσα σημαντικές πληροφορίες για την κατάστασή μου στην χειρότερη περίπτωση που δεν θα μπορώ να τους το πω. Αν και παγκοσμίως δεν έχω ακούσει τέτοιο ατύχημα σε παιχνίδι airsoft.

Στο πάνω μέρος του κράνους έχω βάλει velcro για το strobe ACR MS-2000, το οποίο θα στερεώνεται ανάμεσα στα velcro. Στο μπροστά μέρος υπάρχει η βάση Norotos με αποσπώμενο Rhino mount και το ψεύτικο PVS-14. Προσέξτε το καλώδιο που βγαίνει στο μπροστά μέρος και το έχω ασφαλίσει κάτω από το norotos. Χρησιμοποίησα τμήμα ασφάλειας αυτοκινήτου για να το ασφαλίσω σταθερά κάτω από το norotos.

Αυτά προς το παρόν. Αν και δεν έχω χρησιμοποιήσει το κράνος σε παιχνίδι κάθομαι και το χαζεύω συνέχεια. Αν θέλετε να το κάνετε έχω να σας πω 2 πράγματα. ΥΠΟΝΟΝΗ κατά την διάρκεια της κατασκευής και πάρτε ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ όλα τα σημάδια όπου θα κάνετε τις τρύπες για τις βάσεις. Θέλω ακόμα 1-2 πράγματα να πάρω, αλλά το κράνος είναι 98% έτοιμο και έτσι όπως το θέλω. Ανυπομωνώ να φτιάξω ακόμα ένα ίδιο σε OD. Χρόνος και κέφι υπάρχει, δυστυχώς λεφτά δεν υπάρχουν. 

Εδώ είναι μια λίστα των μαγαζιών που χρησιμοποίησα:

http://stores.ebay.com/lamp4us (λαμπτήρες, RIS και άλλες λεπτομέρειες)

http://stores.ebay.com/militarytapes Έλληνας στην Νέα Υόρκη που φτιάχνει name patches σε πολύ χαμηλές τιμές

http://milspecmonkey.com/store διάφορα velcro patches

https://www.pthelmets.com

http://www.ebay.com για velcro (χρησιμοποίησα πλάτος 4"), MS-2000 strobe, blood patch, NKA

http://www.ebairsoft.com/index.php?currency=EUR norotos, dummy PVS, rhino mount, VIP

http://airsoftbb4u.com norotos, rhino mount

http://www.wgcshop.com

http://shop.ehobbyasia.com surefire MICH helmet

Επίσης θα χρειαστείτε τρυπάνι (δεν χρησιμοποίησα μύτη μεγαλύτερη του No.6), βίδες, μπουλόνια και ροδέλες, καθώς και κόλλα στιγμής.