Ακόμα ένα νέο αεροβόλο προστέθηκε στην συλλογή μου, το M14 EBR της KART. Το πήρα από Ιταλία και πριν μπούμε στην ανάλυση, ας κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή του αληθινού όπλου. Το M14 παρουσιάστηκε σαν όπλο το 1959 και σαν πρωτότυπο είχε την κωδική ονομασία T44. Βασισμένο σε συνεχή εξέλιξη του Garand M1, η οποία ξεκίνησε στις αρχές του Β'ΠΠ, κατάφερε και κέρδισε τα trials απέναντι στα T47 (ίδιο όπλο, αλλά άλλη έκδοση) και στο FN FAL το 1957. Δυο χρόνια μετά παρουσίαστηκε στον αμερικανικό στρατό με την επίσημη ονομασία M14. Χρησιμοποιήθηκε στο Βιετνάμ, με καθυστέρηση παραγωγής, προβλήματα με το ξύλινο σώμα του στην υγρασία της ζούγκλας και μη δυνατότητα ελέγχου σε αυτόματη βολή. Έγιναν κάποιες αλλαγές, όπως συνθετικά σώματα και χρήση μόνο ημιαυτόματης βολής, αλλά τελικά το όπλο επίσημα αποσύρθηκε το 1970 και την θέση του την πήρε το M16.
Τα Μ14 που είχαν μείνει στις απόθήκες του στρατού των ΗΠΑ μετατράπηκαν σε τουφέκια ελέυθερου σκοπευτή με την ονομασία M21 (1975-1988) και την αναβαθμισμένη έκδοσή του M25 (1985-2000/τώρα). Επίσης κάποιες επίλεκτες μονάδες του στρατού των ΗΠΑ (DELTA, SEALs, κτλ) το χρησιμοποιούσαν στις αποστολές τους σαν M14. Η ταινία Blackhawk down δείχνει 2 χρήστες της ομάδας Δέλτα να έχουν M14. Ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούνται στο Αφγανιστάν και το Ιράκ από τις ΗΠΑ, ενώ η πλατφόρμα χρησιμοποιείται με διάφορες μορφές και ονομασίες σε όλο τον κόσμο (Κίνα, Ινδονησία, Αφρική, κτλ.).
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 με 2000, ο αμερικανικός στρατός ήθελε να ξανασχεδιάσει το M14 για να είναι πιο εύχρηστο και να μπορεί να χρησιμοποιήσει σύγχρονο εξοπλισμο όπως lazer, PEQ boxes, night sights, picatinny rails, κτλ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθούν δύο όπλα, το M14 EBR (Enhanced Battle Rifle) και το M39 EMR (Enhanced Marksman Rifle). Οι κύριες διαφορές τους είναι ότι EBR έχει πιο κοντή κάννη και έχει επιλογή αυτόματου-ημιαυτόματου, ενώ το EMR έχει κανονικού μήκους κάννη και μόνο ημιαυτόματη βολή. Επίσημα έχουν διαλεχθεί για διαφορετικά τμήματα του στρατού των ΗΠΑ, EBR-USSOCOM, NAVSOC και EMR-USMC, αλλά χρησιμοποιούνται και τα δυο ανάλογα με την αποστολή, ειδικά στις επίλεκτες δυνάμεις.
Στην έκδοση του airsoft τώρα. Το αεροβόλο έχει αρκετά βαριά αίσθηση, παρόλο που ζυγίζει περίπου 4,5 κιλά. Το κουτί γράφει ότι είναι κατασκευασμένο από ατσάλι και όχι αλουμίνιο, αλλά θα το δείξει ο χρόνος. Είναι κλώνος του M14 της Tokyo Marui και το συστήνω ανεπιφύλακτα για όποιον έχει ήδη τέτοιο, καθώς παίρνουν ίδιους γεμιστήρες. Προφανώς έχει gearbox version 7 και στα 140€ είναι φθηνότερο από τα κιτ μετατροπής και αναβάθμισης. Στον χρονογράφο έδειξε 330-340fps (100-105mps) με bbs των 0,23gr. Της Marui μου βγάζει 280fps. Πολύ καλά και βολεύει για ρόλο ψεύδο-DMR και CQB, καθώς είναι εντός των ορίων ασφαλείας. Δεν ξέρω αν έχει ενισχυμένο gearbox ώστε να του βάλω ελατήριο sp130-140.
Είναι εύκολο στην μετακίνηση, σίγουρα πιο εύχρηστο από το κανονικό Μ14 που έχω. Σε αυτό συμβάλλουν το μικρότερο μήκος και το ρυθμιζόμενο cheek rest. Τώρα χρειάζομαι μια καλύτερη διόπτρα, καθώς αυτή που έχω έχει απορυθμιστεί και δεν μπορώ να σημαδέψω σωστά. Αυτό που θα πρότεινα μόνο είναι μια αλλαγή του hopup και μια καννη ακριβείας 6.03mm prometheus. Έχει το ίδιο μήκος με το scout/socom, οπότε θέλει μια μήκους 440mm.
Ο χώρος της μπαταρίας είναι κάτω από το χειροφυλακτήρα. Στη συγκεκριμένη έκδοση δεν υπάρχουν rails από κάτω, μόνο η βάση του χειροφυλακτήρα. Κρατιέται στη θέση του με 3 βίδες allen. Χωράει μπαταρίες μεγάλων διαστάσεων και χωρητικότητας 9.6V. Εγώ χρησιμοποιώ μια Li-Po 11.1V.
Η χειρολαβή είναι κούφια και χωράει 1-2 μπαταρίες ΑΑ ή ΑΑΑ. Υπάρχει και το καπάκι της στην συσκευασία, το οποίο μπαίνει με δυσκολία.
Το προτείνω σε όποιον θέλει να έχει κάτι διαφορετικό στο πεδίο και με τα λεφτά που έχει, είναι σίγουρα ευκαρία. Παρόλο που είναι καινούριο είναι από τα αγαπημένα αεροβόλα της συλλογής μου και μετανιώνω που δεν το είχα πάρει νωρίτερα.
